Καλησπερα εχω ενα προβλημα με την κορη μου και δεν ξερω πως μπορω να την βοηθησω ειναι 24 χρονων και το προβλημα ειναι οτι σε διαφορα μερη του σπιτιου ειτε σε φανερο ειτε σε κρυφο σημειο βαζει διαφορα προσωπικα τις αντικειμενα π.χ πισω απο ενα σωμα του καλοριφερ μπορει να εχει βαλει ενα βιβλιο τις η διαφορα αλλα αντικειμενα οπως αδεια μπουκαλια απο σαμπουαν η οτι αλλο μπορειτε να φανταστητε και το προβλημα ειναι οταν τα παρω εγω απο κει που τα εχει βαλει ή θα ψαξει να τα βρει να τα βαλει παλι εκει ή αν τα εχω εγω πεταξει αρχιζει και κλαιει απαρηγορητα ...Ετσι και γω αναγκαζομαι να τα αφηνω εκει που τα εχει βαλει ..Και οσες φορες την ρωταω για ποιο λογο το κανει αυτο φυσικα δεν μου λεει.... Ξερω οτι πρεπει να κανω κατι να την βοηθησω αλλα δεν ξερω πως και δεν μπορω να καταλαβω για ποιο λογο το κανει αυτο..Ανμπορουσατε να με συμβουλεψετε τι πρεπει να κανω ή για ποιο λογο μπορει να το κανει αυτο ??/ ευχαριστω πολυ..
ΟΜΑΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ:
Αγαπητή φίλη,
Θα θέλαμε να μας αναφέρετε ποιά ήταν η ηλικία έναρξης αυτών των συμπτωμάτων και εάν έχετε παρατηρήσει στη συμπεριφορά της κάτι άλλο που να σας ξενίζει. Η εμμονή και η ανάγκη της να κρύβει πράγματα και η ανακούφιση που λαμβάνει από αυτό μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πρόκειται για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή,ωστόσο αυτό ΔΕΝ είναι διάγνωση, αλλά μία πρώτη εικόνα που σχηματίσαμε από τα λεγόμενά σας. Είναι απαραίτητο να επισκευτεί έναν ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, γνωσιακό κατά προτίμηση, που να έχει εκπαιδευτεί στις εμμονές και μετά από κάποιες ατομικές συναντήσεις-συνεδρίες και τεστ να μπορέσει να καταλήξει σε μια ασφαλή διάγνωση.
Η διαταραχή αυτή ανήκει στις αγχώδεις διαταραχές με υψηλή σοβαρότητα και χρόνια διάρκεια. Το 2% περίπου του πληθυσμού πάσχει από ΙΨΔ (Cullari 1998). Το άτομο που πάσχει από μια τέτοια διαταραχή ουσιαστικά παγιδεύεται από μια σειρά επαναληπτικών σκέψεων(ιδεοληψίες) και συμπεριφορών (ψυχαναγκασμοί), που αν και δίχως νόημα και για τον ίδιο τον πάσχοντα, προκαλούν μεγάλη δυσφορία και είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν. Η ΙΨΔ εμφανίζεται σε ένα φάσμα βαρύτητας που εκτείνεται από το πολύ μέτριο ως το πολύ σοβαρό, και σε αυτή την περίπτωση αν δεν υπάρξει άμεση θεραπεία μπορεί εύκολα να παρεμποδίσει τη λειτουργικότητα του ατόμου (Martin 1977).
Κλινικά χαρακτηριστικά της διαταραχήςΤο βασικό χαρακτηριστικό της διαταραχής αυτής είναι όπως προείπαμε οι επαναλαμβανόμενοι ιδεοψυχαναγκασμοί (σύζευξη τάσεων ιδεοληψιών και ψυχαναγκασμών) που είναι αρκετά σοβαροί για να προκαλούν έντονη υποκειμενική ενόχληση οδηγώντας σε σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητας. Επίμονες ιδέες, σκέψεις, παρορμήσεις που το άτομο βιώνει ως εισβολή (Μάνος 1988)και παρόλη την προσπάθεια του ατόμου να τις αποφύγει, αυτές επιβάλλονται στο νου ενάντια στη θέληση του (είναι δηλαδή δυστονικοί προς το Εγώ). Το άτομο προσπαθεί να απωθήσει σε συνειδητό επίπεδο τις ιδεοληψίες του τις οποίες και αναγνωρίζει ως παράλογες που συχνά έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις του και την ηθική του. Εξ αιτίας του αποκρουστικού ή βίαιου περιεχομένου τους το άτομο βιώνει έντονο άγχος και δυσφορία (Esayen2000).
Η βάση της αντιμετώπισης του προβλήματος βρίσκεται στο να μην ενδώσουμε στο άγχος που της προκαλεί η παράλογη ιδέα (για παράδειγμα, αντί να σηκωθούμε να ελέγξουμε την πόρτα και τον φωταγωγό επειδή πιστεύουμε ότι μπορεί να μπει κάποιος μέσα, απαγορεύουμε στον εαυτό μας να προχωρήσει σε αυτές τις συμπεριφορές) μέχρις ότου το άγχος υποχωρήσει από μόνο του. Αν επαναλάβουμε αυτή τη διαδικασία αρκετές φορές η παράλογη ιδέα σταματά να μας προκαλεί άγχος.
Το χρονικό διάστημα που απαιτείται για τη θεραπεία, αλλά και το τελικό της αποτέλεσμα εξαρτάται από τη μορφή της θεραπείας που ακολουθείται και την προσπάθεια που καταβάλει το ίδιο το άτομο. Στις συνήθεις περιπτώσεις ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, που αντιμετωπίζονται με τη γνωσιακή - συμπεριφοριστική προσέγγιση, η θεραπεία συνήθως διαρκεί μερικούς μήνες, χωρίς αυτό να είναι δεσμευτικό για όλες τις περιπτώσεις και να μπορεί να προκαθοριστεί για ένα συγκεκριμένο άτομο προτού προχωρήσει η συνεργασία του με έναν ειδικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αντί να μιλήσουμε ποσοστά θα ήταν ίσως καλύτερο να χρησιμοποιήσουμε ποιοτικούς όρους. Είναι βέβαιο ότι μπορείτε να εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζει πολύ καλύτερα αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις και να ξαναγίνει λειτουργική ή αλλιώς να αρχίσει να απολαμβάνει τη ζωή της ξανά. Αυτό όμως δεν έχει τόσο την έννοια ότι δε θα έχει ποτέ ξανά στη ζωή της σκέψεις αυτού του είδους, αλλά ότι θα συμβαίνουν πολύ πιο σπάνια και θα γνωρίζετι πώς να τις αντιμετωπίσει για να μην την αναστατώνουν.
