ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!!! , 43 ετών

ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΗ ΕΔΩ Κ 6ΧΡΟΝΙΑ Κ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟ ΤΗΝ 22ΕΤΩΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ.ΖΟΥΣΑΜΕ ΟΙ 2ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ ΤΗΣ Κ ΜΕΤΑ ΕΦΥΓΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΜΟΥ Κ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΣΚΟΥΣΑ.ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ Κ ΤΑ ΔΕΧΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΑΝΗΣΥΧΟΥΣΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ Κ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΣΙΓΟΝΤΑΡΕΤΑΙ Κ ΕΝΤΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΕΙ.ΕΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΥΑ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ Κ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΑΝ Κ ΕΜΕΝΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ.ΚΑΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΧΑΝΕΤΑΙ,ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ Κ ΓΕΝΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΠΟΛΥ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΧΩ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΠΟΤΕ Κ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙ Κ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ.ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΛΕΙΣΤΟ ΠΑΙΔΙ Κ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΟΛΗΜΕΝΗ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ.ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ ΜΕ ΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ Κ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΠΕΜΕΝΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΗ ΤΗΣ ΕΞΗΓΩ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ Κ ΑΥΤΗΝ Κ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΗΣ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΗΜΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΟΝΩΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΣΥΖΥΓΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΕ ΠΑΝΤΑ Κ ΜΑΣ ΚΑΤΕΚΡΙΝΕ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΑΜΕ Κ ΕΓΩ Κ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΥΓΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ Κ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΒΟΥΛΗ ΗΜΟΥΝ ΤΟΤΕ Κ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ Κ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ..ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΑΓΑΠΑΕΙ Κ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Κ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ,ΟΣΟ ΤΗΣ ΔΕΙΧΝΩ ΠΩΣ ΠΟΝΑΩ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ Κ ΜΑΠΟΦΕΥΓΕΙ Κ ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΜΑΙ ΕΓΩ ΑΡΧΙΖΕΙ Κ ΜΕ ΨΑΧΝΕΙ,ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΓΙΑΤΙ ΚΟΝΤΕΥΩ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ Κ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΑΣ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΠΩΣ ΕΧΩ Κ ΕΝΑΝ ΓΙΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΑΝΕΤΑΙ Κ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.


ΟΜΑΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ:

Αγαπητή φίλη,


 Η σχέση μητέρας και κόρης μπορεί να είναι τρυφερή και υποστηρικτική, ταυτόχρονα όμως χαρακτηρίζεται από εντάσεις, συγκρούσεις και ανταγωνισμό, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εφηβείας της κόρης, αλλά ακόμη και στην ενήλικη ζωή της.

Τα αντιφατικά μηνύματα που στέλνει -συνειδητά ή ασυνείδητα- η μητέρα στην κόρη κυριαρχούν στη μεταξύ τους σχέση. Οι τόσο συχνές -και κουραστικές- παρατηρήσεις της μητέρας για την εμφάνιση της κόρης της, λόγου χάρη, συνδέονται με την υποσυνείδητη επιθυμία της να αποδείξει ότι έχει φέρει στον κόσμο ένα όμορφο και υγιές παιδί. Από την άλλη μεριά, όμως, η μητέρα, παρότι ενθαρρύνει την κόρη της να κάνει αλλαγές στην εμφάνισή της, τελικά μπορεί να μην τις εγκρίνει. Ακόμη και η τόσο συχνή προτροπή της μητέρας να δει την κόρη της παντρεμένη κρύβει μέσα της ένα αντιφατικό μήνυμα, μια και πολλές φορές δεν εγκρίνει την επιλογή του συντρόφου της, τον οποίο δεν θεωρεί αντάξιο του παιδιού της.

Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι πολλοί και αρκετά σύνθετοι. Η μητέρα, μεγαλώνοντας την κόρη της, βιώνει ξανά τη δική της παιδική ηλικία, αλλά ταυτόχρονα διαπιστώνει και την τροπή που έχει πάρει η ζωή της, γεγονός που μπορεί να της γεννήσει απογοήτευση και πικρία.
Παράλληλα, γαλουχεί την κόρη της με τις απόψεις της περί μητρότητας και θηλυκότητας, οι οποίες συνήθως αποτελούν τη συνέχεια των αξιών με τις οποίες η ίδια ανατράφηκε, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι συμφωνεί απόλυτα με αυτές.

Η μητέρα συχνά μεταφέρει στην κόρη της το πρότυπο της γυναίκας που προσφέρει φροντίδα παραμερίζοντας τις δικές της ανάγκες και μαθαίνοντας να μη διεκδικεί με άμεσο τρόπο τα δικαιώματά της, γεγονός που συνήθως οδηγεί στην ανάπτυξη έμμεσων τρόπων για να το κατορθώσει (συναισθηματικοί εκβιασμοί, δημιουργία ενοχών, συχνές «ασθένειες», διαρκείς επικρίσεις).

Το παιχνίδι των ρόλων ανάμεσα σε αυτές τις δυο γυναίκες.

1. Η ώρα της κρίσης

Το μικρό κορίτσι σπανίως επικρίνει τη μητέρα του. Συνήθως ταυτίζεται μαζί της και την έχει ως πρότυπο στο οποίο επιθυμεί να μοιάσει. Υιοθετεί τη συμπεριφορά της, τη μιμείται και την εξιδανικεύει.
Στην εφηβεία, ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν. Συχνά η κόρη «ανακαλύπτει» τα ελαττώματα της μητέρας της και της τα επισημαίνει -αρκετές φορές με καυστικό και επιθετικό τρόπο -, εξαπολύει κατηγορίες και είναι έτοιμη να τσακωθεί μαζί της με την παραμικρή αφορμή. Αν και η αλλαγή αυτή γεννά εντάσεις στη σχέση των δύο γυναικών, πρόκειται για μια αναγκαία συνθήκη που θα οδηγήσει στην ωρίμαση της κόρης, στην αυτονόμησή της από τη μητέρα της και στη διαμόρφωση της δικής της ταυτότητας. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, η στάση της μητέρας θεωρείται καθοριστική. Αν και η συμβίωση με μια «εξεγερμένη» έφηβη δεν είναι εύκολη, εντούτοις είναι απαραίτητο οι γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για μια αναμενόμενη μεταβατική περίοδο προς την αυτονόμηση του παιδιού τους.

2. Όταν η κόρη γίνεται μητέρα

Με τη μητρότητα της κόρης -ιδιαίτερα όταν εκείνη φέρει στον κόσμο ένα κορίτσι- ξεκινά ένας καινούργιος κύκλος ταύτισης με τη μητέρα της και ο μεταξύ τους δεσμός αλλάζει και πάλι μορφή. Η σχέση των δύο γυναικών αποκτά καινούργιο νόημα. Πρόκειται για μια αρχετυπική σχέση όπου μεταβιβάζονται, από γενιά σε γενιά, οι γνώσεις και οι εμπειρίες των γυναικών για τη μητρότητα και το ρόλο της γυναίκας στην οικογένεια. Η μητέρα, για μία ακόμη φορά, βλέπει στην κόρη της τον εαυτό της και προσπαθεί να της μεταφέρει τις αξίες της για το μεγάλωμα των παιδιών. Η ψυχολογική στήριξη που θα προσφέρει στην κόρη της σε αυτή τη νέα φάση της ζωής της είναι εξαιρετικής σημασίας. Η κόρη, από την άλλη μεριά, μέσα από το ρόλο της νέας μητέρας, ενδέχεται να αρχίσει πλέον να βλέπει με διαφορετική ματιά -ίσως και με μεγαλύτερη κατανόηση- τη δική της μητέρα. Παράλληλα, όμως, μέσα από την ανατροφή της δικής της κόρης, αναβιώνει το δικό της μεγάλωμα, μια διαδικασία που ενδέχεται να φέρει στην επιφάνεια θαμμένες πίκρες και απογοητεύσεις.

3. Ο κύκλος κλείνει

Καθώς οι δύο γυναίκες μεγαλώνουν, οι μεταξύ τους ρόλοι είναι πιθανό να αλλάξουν και πάλι. Βέβαια, η μορφή που θα πάρουν εξαρτάται από την προηγούμενη ποιότητα της σχέσης τους. Συχνά πρόκειται για το κλείσιμο ενός κύκλου όπου οι ρόλοι μητέρας και κόρης αντιστρέφονται. Ενδέχεται τότε να παρουσιαστεί μια αντίστροφη αναπαραγωγή του μοτίβου της σχέσης μητέρας-κόρης. Η κόρη, δηλαδή, μπορεί να αρχίσει να συμπεριφέρεται στη μητέρα της όπως εκείνη της φερόταν όταν ήταν παιδί (π.χ. να γίνει παρεμβατική, επικριτική), ενώ η μητέρα παίρνει το ρόλο του παιδιού - ιδιαίτερα όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας που απαιτούν η κόρη να αναλάβει τη φροντίδα της μητέρας της.
Ωστόσο,  η περίοδος αυτή ταυτόχρονα αποτελεί μια ευκαιρία που, αν αξιοποιηθεί κατάλληλα, μπορεί να επουλώσει τα τραύματα στη σχέση των δύο γυναικών. Οι πίκρες και οι απογοητεύσεις που κουβαλούν, μπορούν πια να ειπωθούν χωρίς θυμό. Η κόρη έχει επιτέλους την ευκαιρία να δει τη μητέρα της ως μια γυναίκα έξω από το ρόλο της μητέρας. Αυτή η νέα οπτική γωνία βοηθά και την ίδια να απελευθερωθεί από το ρόλο της κόρης και να εξελιχθεί ως γυναίκα.


Tα σημεία τριβής

«Κάνε ό,τι δεν έκανα» Στο πρόσωπο της κόρης της, συχνά η μητέρα προβάλλει το δικό της εαυτό. Θεωρεί ότι το παιδί της μπορεί να ολοκληρώσει τα δικά της απραγματοποίητα όνειρα. Η στάση αυτή ασκεί πίεση στην κόρη, που αισθάνεται ότι πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει την αξία της για να είναι αποδεκτή από τη μητέρα της.
«Να πετύχεις, να είσαι ανεξάρτητη» Συχνά, η εργαζόμενη και επαγγελματικά επιτυχημένη μητέρα ανησυχεί ότι δεν έχει προσφέρει αρκετό χρόνο και αγάπη στο παιδί της. Τελικά, όμως, μπορεί να εκφράζει αυτόν το φόβο της με έναν αντίστροφο τρόπο: εμμένει στην επαγγελματική καταξίωση της κόρης της με τρόπο πιεστικό, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας της κόρης της μπορεί να γίνει επικριτική.

Ο γυναικείος καθρέφτης

«Θα μου μοιάσει;» Ενδόμυχα, η μητέρα περιμένει ότι η κόρη της θα εξελιχθεί όπως η ίδια όσον αφορά τη συμπεριφορά, το χαρακτήρα και τις αξίες της. Ταυτόχρονα, όμως, επιθυμεί η κόρη της να πάρει «τα καλά της», όχι όμως και τα ελαττώματά της. Να γίνει, δηλαδή, μια ιδανική γυναίκα κατά το πρότυπο της μητέρας. Αναμφίβολα πρόκειται για μεγάλες προσδοκίες, που μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη της κόρης. Να σημειώσουμε, όμως, ότι αν και υπάρχουν έρευνες σύμφωνα με τις οποίες οι θετικές προσδοκίες της μητέρας για το μέλλον της κόρης της ενδέχεται να οδηγούν σε κόρες με ισχυρή αυτοπεποίθηση, δεν αποκλείεται να συμβεί και το αντίθετο, όταν οι προσδοκίες αυτές συνοδεύονται από επικρίσεις και αντιφατικά μηνύματα.
«Θα της μοιάσω;» Η κόρη, ακόμη και αν ασκεί κριτική σε πολλές πτυχές της συμπεριφοράς της μητέρας της, δεν αποκλείεται τελικά να διαπιστώσει ότι φέρεται, μιλάει και αντιδρά με παρόμοιο τρόπο. Μάλιστα, το φαινόμενο αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο όταν η κόρη αποκτήσει το δικό της παιδί, ιδιαίτερα όταν αυτό είναι κορίτσι. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να «πιάσει» τον εαυτό της να συμπεριφέρεται στο παιδί της όπως της φερόταν η μητέρα της. Αυτό δεν είναι παράλογο, δεδομένου ότι η μητέρα είναι το γυναικείο πρότυπο που κυριαρχεί στη ζωή της και ακόμη και αν δεν το επιθυμεί, ίσως και χωρίς να το αντιλαμβάνεται, αναπαράγει τα μοτίβα της μητρικής συμπεριφοράς. Ωστόσο, ανάμεσα σε αυτά τα χαρακτηριστικά που έχει ασυνείδητα υιοθετήσει, περιλαμβάνονται και τα αρνητικά στοιχεία.
 Αυτό εξηγεί και γιατί η σύγκρουση μητέρας και κόρης μπορεί να είναι τόσο σφοδρή: η μία γίνεται καθρέφτης της άλλης, σε μια διαρκή υπενθύμιση των αδυναμιών τους.

Έτσι αγαπητή φίλη μας είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό και από τις δυο πλευρές ότι καμία ανθρώπινη σχέση δεν έχει μόνο καλές στιγμές. Οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις είναι αναμενόμενες και μάλιστα, αν αντιμετωπιστούν σωστά, μπορούν να δυναμώσουν το δεσμό. Σημασία έχει το είδος και η συχνότητα των συγκρούσεων αλλά και ο τρόπος επίλυσής τους.

Λύση... η αντικειμενική σκέψη
Το βασικό εργαλείο είναι η αντικειμενική σκέψη. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ύπαρξη μιας ουδέτερης νοοτροπίας, τις υποχωρήσεις, τη στήριξη σε πραγματικά περιστατικά και το διαχωρισμό της λογικής από το συναίσθημα.

Συμβουλές....
  • Κάθε πιθανό πρόβλημα που δημιουργείται στη σχέση σε οποιαδήποτε από τις δύο, όσο μικρής σημασίας κι αν είναι, οφείλει να διατυπωθεί με ειλικρίνεια.
  • Είναι σημαντικό να κάνετε προσπάθεια να κατανοήσετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις της κόρης σας,
  • Η προσπάθεια κατανόησης, όμως, διαφέρει από την ενεργό υποστήριξη.
  • Η αντιπαράθεση δεν πρέπει να είναι μαχητική και δε χρειάζεται να οδηγείται στα άκρα. Αφήστε λίγο χρόνο να εκτονωθεί ο θυμός και συζητήστε όταν θα υπάρχει περισσότερη ηρεμία.
  • Σε κάθε υγιή σχέση, κάθε μέλος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις ενέργειές του και για τη σχέση. Δε χρειάζεται η μητέρα να αναλαμβάνει τις ευθύνες της κόρης ή το αντίστροφο.
  • Μητέρα και κόρη δεν μπορούν να λύσουν η μία τα προβλήματα της άλλης αλλά μπορούν να αλληλοϋποστηριχτούν και να βοηθήσουν η μία την άλλη.
  • Η οικειότητα επιτυγχάνεται μέσω της αγάπης και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, όχι μέσω της εξάρτησης και της απουσίας προσωπικού χώρου.
  • Δεν έχουν όλες οι μητέρες και οι κόρες την ικανότητα να αλλάξουν. Σ’αυτήν την περίπτωση κάποια από τις δύο θα χρειαστεί να κάνει περισσότερα από ότι της αναλογεί και να είναι πιο ανεκτική.
  • Να θυμάστε ότι τόσο οι μητέρες όσο και οι κόρες είναι ανθρώπινα όντα που κάνουν λάθη.


Νά είστε καλά και περιμένουμε νεότερα σας.