Soledad , 20 ετών
Οι γονείς μου χώρισαν πριν από πολλά χρόνια.Συγκεκριμένα όταν εγώ ήμουν 5 ετών.Το μεγαλύτερό μου πρόβλημα είναι η απόρριψη του πατέρα μου,ο οποίος εως και σήμερα αδιαφορεί για μένα!Είμαι πολύ μπερδεμένη σε σχέση με το τι αισθάνομαι γι' αυτόν.Επίσης,είμαι ερωτευμένη με κάποιον που παρα το γεγονος ότι με προκαλούσε,όταν του είπα τι νιώθω γι' αυτόν εκείνος ισχυρίστηκε ότι έχει σχέση.Πρόσπαθώ πολύ να τον δω φιλικά,αλλά μέχρι τώρα μοιάζει αδύνατο.Νιώθώ ότι δεν του αξίζω!Έχω χάσει την αυτοεκτίμηση μου.Δεν έχω αυτοπεποίθηση και δύναμη να προχώρησω.Είναι ο πρωτος άνδρας που ερωτεύομαι και που αποφάσισα να του εκφράσω όσα νιώθω.Τι να κάνω σε σχέση με τον πατέρα μου;Πώς μπορώ να καταλάβω τι νιώθω γι' αυτόν;Τι πρέπει να κάνω για να ξεχάσω αυτον που αγαπάω και να προχωρήσω μπροστά;Πώς να κερδίσω ξανά την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή μου;
ΟΜΑΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΨΥΧΙΞΗΣ ΥΓΕΙΑΣ:
Αγαπητή φίλη,
Ο ρόλος του πατέρα στη συναισθηματική εξέλιξη και ωρίμανση του παιδιού είναι εξαιρετικά σημαντικός. Το υψηλό ποσοστό διαζυγίων σήμερα αλλά και άλλα πιθανά αίτια μπορεί να οδηγήσουν πολλές φορές στην απομάκρυνσή του από την καθημερινή φροντίδα και ανατροφή των παιδιών, γεγονός που αποφέρει σημαντικές συνέπειες στην ανάπτυξή τους.
Το παιδί, από τη στιγμή της γέννησής του, ζει μια αποκλειστικά συμβιωτική σχέση με τη μητέρα που το βοηθά να επιβιώσει σε βιολογικό αλλά και συναισθηματικό επίπεδο. Σε αυτό το στάδιο το παιδί βιώνει τον εαυτό του όχι αποκλειστικά ως ξεχωριστό άτομο αλλά, κυρίως, ως μια προέκταση της ύπαρξης και της παρουσίας της μητέρας του. Ο πατέρας αποτελεί το πρόσωπο το οποίο στη συνέχεια μεσολαβεί στη σχέση αυτή «αποκόπτοντάς» το από τον ομφάλιο λώρο και «εισάγοντάς» το σε αλληλεπίδραση και με άλλα πρόσωπα και καταστάσεις. Η απουσία του επομένως σε αυτό το στάδιο αφήνει το παιδί σε μια σχέση προσκόλλησης με τη μητέρα και, κυρίως, με ένα αίσθημα προσωπικής αδυναμίας και ανεπάρκειας. Το ίδιο δεν μπορεί να προσδιορίσει επακριβώς «τι του λείπει», νιώθει ότι «σε κάτι υστερεί», ότι «κάτι έχει πληγεί ανεπανόρθωτα μέσα του»...
Η αυτοεκτίμηση και η «εικόνα» του εαυτού του πλήττονται και νιώθει ότι δεν έχει αυτό που έχουν τα άλλα παιδιά: την αγάπη και την αφοσίωση του πατέρα του. Βιώνει παράλληλα ένα συναισθηματικό «κενό» το οποίο ως έφηβος ή ως ενήλικας πιθανόν να αναζητήσει να καλύψει με διάφορους τρόπους, π.χ. σχέσεις εξαρτητικές, χρήση ουσιών, παραβατική συμπεριφορά κά.
Ο χαρακτήρας του πατέρα και η σχέση με την κόρη του επηρεάζουν καθοριστικά τις ερωτικές επιλογές της τελευταίας, την ικανότητά της να αγαπά, να νιώθει εμπιστοσύνη και ασφάλεια στις σχέσεις της με το αντίθετο φύλο και να αναπτύξει μια υγιή σεξουαλικότητα και μια καλή εικόνα για τον εαυτό της. Σαφώς και η σχέση της μητέρας με την κόρη επηρεάζει πολλές πλευρές της προσωπικότητάς και της συναισθηματικής ζωής της τελευταίας, αλλά η ώθηση που δίνει η παρουσία του πατέρα στην ταυτότητα της κόρης του και στην αυτοεκτίμησή της είναι ανεκτίμητη και αναντικατάστατη.
Η πρώτη σχέση ενός κοριτσιού με έναν άνδρα είναι αυτή με τον πατέρα της, και η επιρροή της σχέσης αυτής είναι τόσο σημαντική ώστε κάθε μελλοντική σχέση με το αντίθετο φύλο φιλτράρεται μέσα από την εμπειρία αυτή. Συνήθως, επαναλαμβάνουμε αυτό που «αναγνωρίζουμε» παρά επιλέγουμε με βάση το «τί θέλουμε». Ο ψυχισμός μας προτιμά ό,τι είναι «αναγνωρίσιμο», ακόμα και αν είναι επιβαρυντικό ή και αυτοκαταστροφικό. Έτσι λοιπόν, μία γυναίκα έλκεται συχνά από άνδρες που συμπεριφέρονται όπως ο πατέρας της τη μητέρα της ή και την ίδια ή από άνδρες που είναι το ακριβώς αντίθετό του. Τέτοιου είδους βιώματα βρίσκονται συχνά πίσω από επαναλαμβανόμενες τραυματικές σχέσεις.
Συχνά, δημιουργούνται «παρεξηγήσεις» στη σχέση πατέρα-κόρης. Ένας σημαντικός λόγος είναι το ότι σκέφτονται, λειτουργούν και εκφράζονται συναισθηματικά με διαφορετικό τρόπο.
Μία γυναίκα θα πρέπει να δει τη σχέση με τον πατέρα της ως μία σχέση μεταξύ δύο ενηλίκων. Αν καταφέρει να τον δει αντικειμενικά ως έναν άνδρα, που για κάποιο λόγο δεν μπόρεσε να την αγαπήσει, να την καταλάβει και να επικοινωνήσει μαζί της ικανοποιητικά, τότε η πιθανότητα να συναντηθούν στο παρόν πολύ πιο ουσιαστικά είναι πολύ μεγαλύτερη. Αντιμετωπίζοντάς τον συνεχώς ως κάποιον που κάποτε την πλήγωσε πολύ, χωρίς να καταφέρει να μετριάσει τον πόνο μέσα της ή να τον συγχωρέσει, δεν οδηγεί παρά σε μία συνεχή ματαίωση. Ο πόνος, η τεράστια θλίψη και η απογοήτευση που μπορεί να νιώθει μία γυναίκα στη σχέση με τον πατέρα της θα πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια, να βιωθούν και να μην ταφούν στα βάθη του υποσυνείδητου. Ταυτόχρονα όμως, θα πρέπει να πάψει να προσδοκά πως ο πατέρας της θα γιάνει τις παλιές πληγές που της προκάλεσε.
Αυτό είναι πολύ επώδυνο και δύσκολο. Υπάρχουν πατεράδες που, εξαιτίας των προσωπικών τους βιωμάτων, δεν είναι σε θέση να αλλάξουν ή να καταλάβουν. Εάν μία κόρη τείνει χείρα συμφιλίωσης προς τον πατέρα της και αυτός δεν ανταποκριθεί, είναι πολύ σημαντικό να προσπαθήσει να σκεφθεί πως «αυτό δεν αφορά την ίδια, αλλά έχει να κάνει με τα προσωπικά βιώματα του πατέρα της». Είναι πιθανόν να έρθει η στιγμή που η κόρη θα πρέπει να βρει τη δύναμη να πει: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο πια». Η στιγμή αυτή αποτελεί τεράστια απώλεια και προκαλεί αφόρητο ψυχικό πόνο και πένθος, που θα πρέπει να βιωθούν και όχι να απωθηθούν. Μόνον τότε μπορεί να υπάρξει εσωτερική λύτρωση.
Η αναγνώριση και συνειδητοποίηση των όσων μία γυναίκα στερήθηκε στη σχέση με τον πατέρα της δίνει, μεταξύ άλλων, και τη δυνατότητα αναζήτησής τους σε ώριμες ενήλικες σχέσεις -φιλικές, ερωτικές, συναδελφικές κ.ά.- και όχι υποσυνείδητα με τον τρόπο που μια κόρη τα ζητά από τον πατέρα της.
Η συνειδητοποίηση των στοιχείων αυτών οδηγεί, επίσης, και σε ωριμότερες και πιο ισότιμες ερωτικές σχέσεις, που δεν καθορίζονται πλέον από απωθημένες ανάγκες που είναι πέραν του συνειδητού ελέγχου της γυναίκας. Εάν η γυναίκα δεν εκτιμά αρκετά τον εαυτό της, εξαιτίας τέτοιου είδους υποσυνείδητων βιωμάτων, ο κίνδυνος να ανακυκλώνει την κακή εικόνα που έχει για τον εαυτό της είναι μεγάλος. Εάν όμως έχει μια πραγματική διάθεση για εγγύτητα και τολμά να δείξει την ευαλωτότητά της, τότε δεν θα μπορεί να παραμένει σε μια σχέση που τη ματαιώνει.
Αυτό σημαίνει πως μία γυναίκα μπορεί να έχει μια πλούσια, από συναισθηματική άποψη, ερωτική ζωή, παρόλο που έτυχε να έχει έναν ανεπαρκή πατέρα
Να είσαι καλά και είμαστε εδώ για οτιδήποτε άλλο θες να μοιραστείς μαζί μας.
