semeli ,46 ετών

Μετά από αρκετά χρόνια γάμου και προσπαθειων καταφέραμε να αποκτήσουμε με το σύζυγο ένα παιδάκι το οποίο είναι τώρα 5 ετών. Πριν ένα χρόνο περίπου ένας κοιλιακός πόνος του συζύγου τον οδήγησε στο γιατρό και μετά από μεγάλη ταλαιπωρία 4 μηνών με εξετάσεις , βρέθηκε ότι έχει μια πολύ σοβαρή και θανατηρόρα μορφή καρκίνου. Από εκείνη τη μέρα η ζωή μας άλλαξε , άρχισαν οι θεραπείες, οι συνεχείς εξετάσεις και ο φόβος του θανάτου πάνω από το κεφάλι μας. ΄Ημουν άνθρωπος που έκανα πολλά όνειρα για το μέλλον, για το παιδί μας και τώρα αυτό που ζω με έχει κάνει ράκος. Δε μπορώ να σκεφτώ για τίποτα μελλοντικό ούτε και για μια εβδομάδα μετά, γιατί μόλις πάω να χαμογελάσω , λέω τι γελάς μπορεί αύριο να κλαις. Δεν έχω διάθεση για τίποτα και φοβάμαι ότι θα μεταφέρω και στο παιδί το πρόβλημα λόγω της δικής μου ψυχολογικής κατάστασης.  Σκέφτομαι συνέχεια πως έγινε έτσι η ζωή μας από τη μία στιγμή στην άλλη, τώρα που αποκτίσαμε το παιδάκι μας να μην μπορούμε να χαρούμε τίποτα. Λόγω δε της ασθένειας εγώ αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τη δουλειά μου για να είμαι δίπλα στο σύζυγο και το παιδί, αφού δεν υπάρχει κανείς (εννοώ γονείς) για να μας βοηθήσουν, ο σύζυγος δεν δουλεύει πάντα λόγω της υγείας του , με αποτέλεσμα να έχουν αρχίσει και μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Δεν ξέρω τι να κάνω και από που να πιαστώ για να πάρω δύναμη. Αυτή τη στιγμή πρέπει εγώ να είμαι η δυνατή για να δώσω δύναμη στην οικογένειά μου.


ΟΜΑΔΑ ΕΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ:
Αγαπητή φίλη,

Η διάγνωση της καρκινικής νόσου συνήθως προκαλεί μία πληθώρα συναισθημάτων στην οικογένεια. Η άρνηση της διάγνωσης είναι μία πρώτη συνηθισμένη αντίδραση των συγγενών και συνήθως αναζητούν δεύτερη γνώμη. Ταυτόχρονα πολλοί συγγενείς αναφέρουν ότι έχουν ένα συναισθηματικό μούδιασμα από το σοκ, ακολουθεί ο θυμός και το αίσθημα της αδικίας (γιατί σε μας;) για αυτό που τους συνέβη. Όλες αυτές οι αντιδράσεις που και εσεις μπορεί να αισθανθήκατε είναι φυσιολογικές αντιδράσεις οι οποίες σταδιακά αντικαθιστούνται από άλλα συναισθήματα.
Μετά όταν επιβεβαιωθεί η διάγνωση και πάρετε απλά το χρόνο που χρειάζεται για να δεχθείτε τις νέες πληροφορίες και να μπείτε στη θεραπευτική διαδικασία τότε τα συναισθήματα διαοφοροποιούνται. Ίσως βιώνετε συχνά άγχος αλλά και ενοχές για το αν έχετε πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις για τη θεραπεία, αν έχετε απευθυνθεί στους σωστούς γιατρούς, αν φροντίζετε σωστά το αγαπημένο σας πρόσωπο, αβεβαιότητα για το μέλλον, φόβο για τον εαυτό σας αλλά και για τον σύζυγό σας και άγχος για την έκβαση της θεραπείας. Συναισθήματα όπως θλίψη, δυσκολίες στον ύπνο, απώλεια όρεξης,  σωματική κόπωση αλλά και συναισθηματική εξάντληση, είναι απολύτως φυσιολογικά. Η αλλαγή των ρόλων και οι νέες απαιτήσεις είναι φυσικό να σας προκαλούν  αναστάτωση μέχρι η οικογένεια να προσαρμοστεί στην καινούργια κατάσταση.
Πρέπει να κατανοήσετε ότι και αυτός που βιώνει τον καρκίνο μπορεί να αισθάνεται ότι «τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου». Μπορεί να θέλετε να βοηθήσετε με όποιον τρόπο μπορείτε, αλλά τουλάχιστον προσπαθείστε να μην αναλλάμβανετε και τις δραστηριότητες που ακόμη ο σύζυγός σας μπορεί να κάνει.
Ίσως να σας βοηθούσε να συζητήσετε την αλλαγή ρόλων μαζί του καθώς και το πώς θα αναδιοργανώσετε τη ζωή σας κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Προσπαθείστε να συμπεριλάβετε το σύζυγό σας σε αποφάσεις που αφορούν την οικογένειά σας και το σπίτι σας καθώς και να τον ρωτάτε τη γνώμη του. Μοιραστείτε μαζί πράγματα, δουλέψτε μαζί σαν μία μικρή ομάδα.
Ο σύζυγός σας θα το εκτιμήσει αυτό, και θα νιώθει ακόμη σημαντικός, ένα ενεργό μέλος της οικογένειας. Όταν θα έχετε εδραιώσει τους νέους σας ρόλους και τις νέες σας υπευθυνότητες, μπορεί να είναι απαραίτητο να ζητήσετε και βοήθεια από συγγενείς και φίλους. Πάλι, η συμμετοχή του συντρόφου σας στη διαδικασία αυτή είναι σημαντική.
Και μην ξεχνάτε να φροντίζετε τον εαυτό σας
Συζητήστε τα συναισθήματά σας ανοιχτά με άλλα μέλη της οικογένειας ή με κάποιον φίλο σας, αναζητήστε οικογένειες με ανάλογες εμπειρίες και μοιραστείτε τη δική σας. Διαβάστε πληροφορίες για τη νόσο και μην ντραπείτε να ζητήσετε από το ιατρικό προσωπικό να σας επαναλάβει πληροφορίες που αρχικά δεν ήσασταν σε θέση να συγκρατήσετε.
Μην διστάσετε να συζητήσετε με κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας τα δικά σας θέματα σχετικά με τους φόβους σας και να λάβετε ψυχοσυναισθηματική στήριξη η οποία θα σας βοηθήσει στο τώρα της ασθένειας αλλά και στο μέλλον.
Να θυμάστε ότι κανένας δεν περιμένει από εσάς να τα κάνετε όλα

Να είστε καλά και είμαστε στην διάθεση σας για ότι άλλο θέλετε να ρωτήσετε.