neraida_kswtiko , 26 ετών
καλησπερα!θελω να ρωτησω ποσο ευκολα μπορει να διαγνωσει ενας γιατρος την διπολικη διαταραχη?
ΟΜΑΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ:
Αγαπητή φίλη,
Οι ειδικοί κάνουν διάγνωση εξετάζοντας τα "συμπτώματα" και τα "σημεία" που παρουσιάζει το άτομο. Τα συμπτώματα προσδιορίζονται από το άτομο, ενώ τα σημεία αποτελούν ανεξάρτητες παρατηρήσεις που κάνουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του και ο ειδικός. Για παράδειγμα το κλάμα μπορεί να είναι σημείο ενώ η αϋπνία σύμπτωμα.
Για να μπορέσει να φτάσει ο ειδικός σε ασφαλή διάγνωση, έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει μια σειρά από μέσα:
Α) Συνέντευξη με τον ίδιον τον ενδιαφερόμενο ή και την οικογένεια του. Οι παρατηρήσεις που κάνουν τα κοντινά πρόσωπα του ατόμου ονομάζονται "συμπληρωματικές πληροφορίες" και αφορούν συνήθως πράγματα που ο ίδιος ο ειδικός δεν θα μπορούσε να παρατηρήσει (π.χ. ότι το άτομο δεν καθαρίζει πια το δωμάτιο του). Στη συνέντευξη ο ειδικός θα διερευνήσει τα παρακάτω:
· Πηγή παραπομπής
· Αίτημα
· Κύρια ενοχλήματα και προβλήματα
· Ιστορικό παρόντων προβλημάτων
· Αναπτυξιακό (προηγούμενο) ιστορικό
· Οικογενειακό ψυχιατρικό ιστορικό
· Ιατρικό ιστορικό
· Ιστορικό χρήσης ουσιών και αλκοόλ
· Εξέταση ψυχικών λειτουργιών (εμφάνιση και συμπεριφορά, ομιλία, συγκινησιακή κατάσταση, σκέψη, αντίληψη, αισθητηριακή κατάσταση και γνωστικές λειτουργίες)
Β) Ψυχολογικές δοκιμασίες ή ερωτηματολόγια. Υπάρχουν διάφορες δοκιμασίες που χρησιμοποιούνται ανάλογα με την περίπτωση και την εκπαίδευση του ειδικού, όπως:
- Προβολικά τεστ προσωπικότητας τεστ (Rorschach, TAT)
- Τεστ προσωπικότητας όπως το Μ.Μ.P.I
- Δομημένες συνεντεύξεις Ψυχιατρικές κλίμακες
- Ερωτηματολόγια αυτοαξιολόγησης
Γ) Ενδέχεται να ζητηθούν κάποιες εργαστηριακές εξετάσεις (για τον αποκλεισμό της πιθανότητας ύπαρξης των συμπτωμάτων λόγω μιας γενικής ιατρικής κατάστασης, όπως π.χ. υπερθυρεοειδισμός)
Τα κριτήρια για την διάγνωση των διπολικών διαταραχών προκύπτουν από τα εξής Ταξινoμικά Συστήματα:
α) DSM-IV Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, εκδίδεται από τον Αμερικανικό Ψυχιατρικό Σύλλογο. Σύντομα, αναμένεται η καινούρια αναθεωρημένη έκδοση DSM-V)
β) Ταξινόμηση ICD-10 Ψυχικών Διαταραχών και Διαταραχών Συμπεριφοράς της Διεθνούς Νοσολογικής Ταξινόμησης (The ICD-10 classification of mental and behavioural disorders: clinical description and diagnostic guidelines, εκδίδεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας).
Ένας ικανός ειδικός θα είναι προσεκτικός, θα σεβαστεί την μοναδικότητα του κάθε ατόμου και θα προσπαθήσει να αποκτήσει μια όσον το δυνατόν πληρέστερη άποψη για τις εξατομικευμένες δυσκολίες και τα προβλήματα του ενδιαφερόμενου, πριν καταλήξει σε διάγνωση.
Λόγω της μεγάλης ποικιλομορφίας των διπολικών διαταραχών (διαφορετική βαρύτητα, είδος, συχνότητα και διάρκεια των επεισοδίων) συχνά είναι δύσκολο να αναγνωριστεί η ασθένεια, ακόμα και από ψυχιάτρους. Μπορεί έτσι να περάσουν χρόνια προτού γίνει σωστή διάγνωση της διπολικής διαταραχής σε ένα άτομο, ώστε να λάβει την κατάλληλη θεραπεία. H σωστή διάγνωση καθώς και η κατάλληλη και έγκαιρη αντιμετώπιση από ειδικό είναι πρωταρχικής σημασίας. Σε αντίθετή περίπτωση η νόσος μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες (διαταραγμένες διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, φτωχή λειτουργικότητα, κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ καθώς και αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας). Είναι σημαντικό ο ασθενής και η συμπεριφορά του να εξεταστούν μέσα από τη πάροδο του χρόνου (μακροπρόθεσμο ιστορικό) και όχι βάσει της απλής παρατήρησης της δεδομένης – άμεσης συμπτωματικής περιόδου. Πρόχειρες διαγνωστικές πρακτικές μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε λανθασμένη διάγνωση Σχιζοφρένειας (όταν παρουσιάζονται την δεδομένη στιγμή της εξέτασης ψυχωσικά συμπτώματα) ή Κατάθλιψης (όταν παρουσιάζονται την δεδομένη στιγμή της εξέτασης καταθλιπτικά συμπτώματα και δεν εξετάζεται το ιστορικό υπομανίας/μανίας). Τέλος, στα αρχικά στάδια, η διπολική διαταραχή μπορεί να μοιάζει με άλλου είδους πρόβλημα και όχι με ψυχική ασθένεια. Μπορεί να δίνει την εικόνα κατάχρησης αλκοόλ ή ναρκωτικών, ή χαμηλής απόδοσης στο σχολείο ή στην εργασία.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το πότε θα συμβουλευτεί το γιατρό ένα άτομο με διπολική διαταραχή. Οι ασθενείς σπάνια αναζητούν θεραπεία κατά τη διάρκεια ενός υπομανιακού ή μανιακού επεισοδίου, γιατί δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πρόβλημα.
