Χαρούλα , 25 ετών
Γεια σας!
Παρατηρω τελευταια τον εαυτο μου κ διαπιστωσα κατι που με τρομαξε αρκετα. Εχω μια συμπεριφορα θυματοποιημενη, γενικα καταλαβα οτι καταβαθος μου αρεσει να ειμαι το θυμα ή να φαίνομαι θυμα και γενικα να φέρομαι σαν θυμα χωρις όμως να κλαίγομαι, το κανω με ενα τροπο τόσο υπογειο, ύπουλο και αθορυβο που αν δεν ειχα αρχισει να παρατηρω τα συναισθηματα μου δεν θα το καταλαβαινα. Π.χ οταν με αδικει καποιος με τη συμπεριφορα του κ μου χρεωνει πραγματα (κυριως συμβαινει με τους γνωστους μου) δεν ατιδρω όσο δυναμικα θα επρεπε ωστε να υπερασπιστω τον εαυτο μου, γενικα εχω μια παθητικη συμπεριφορα κ περιμενω απο τον αλλον να το καταλαβει μονος του. Το προβλημα ειναι οτι εκεινη τη στιγμη ψιλοευχαριστιεμαι που εχει βγαλει λαθος συμπερασματα για μενα, ακομη περισσοτερο οταν ξερω οτι αργοτερα θα καταλαβει οτι εκανε λαθος, μου φερθηκε ασχημα, αδικα, αχαριστα κ.τ.λ. θα ηθελα να μου πειτε απο που μπορει να προερχεται κ πως μπορω να το δουλεψω, αν υπαρχει καποιος τροπος δηλαδη να το αντιμετωπισω?
Σας Ευχαριστω πολυ!
ΟΜΑΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Αγαπητή φίλη,
Ο ρόλος του "θύματος" έχει τα δικά του δευτερογενή πλεονεκτήματα και συχνά κρύβει μια ιδιαίτερα ισχυρή μορφή επιθετικότητας και χειρισμού των άλλων. Οι ψευδο-απελπισμένοι εκβιάζουν προνόμοια, ιδιαίτερη μέριμνα και χαριστική μεταχείριση, που δύσκολα είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν. Μπορεί επίσης να δείχνουν υπερυποχωρητική συμπεριφορά, πράγμα που τους κάνει τελικά να νιώθουν ότι οι άλλοι τους εκμεταλλεύονται και ενισχύει τη μέθοδο "εγώ ο καημένος" για την εξασφάλιση προσοχής και βοήθειας.
Εάν κάποιο άτομο υποφέρει από χαμηλή αυτοπεποίθηση, τότε είναι πιθανό να χαρακτηρίζεται και από «την ψυχοσύνθεση του θύματος – θυματοποίηση (victim mentality)». Ο όρος αναφέρεται γενικά σε κάποιο άτομο που αποφεύγει την προσωπική υπευθυνότητα ή τα αρνητικά συναισθήματα, κατηγορώντας τους άλλους.
Το ψυχολογικό ταξίδι ενός ατόμου επιρρεπή στην θυματοποιημένη σκέψη, είναι περίπλοκο και ίσως ξεκινά από την παιδική ηλικία. Κάποια άτομα που έχουν αρκετά επικριτικούς και κακοποιητικούς γονείς αναπτύσσουν ισχυρά συναισθήματα ντροπής και ενοχής στην ζωή τους. Τα αίτια της θυματοποιημένης σκέψης μπορεί να είναι τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν και η αντίδραση του ατόμου, η αρνητική σκέψη, η επικριτική στάση των άλλων, η πίστη στην μοίρα και την προσωπική υπευθυνότητα και τα θρησκευτικά πιστεύω. Η πίστη ότι ο Θεός είναι υπεύθυνος για όλα και ότι τιμωρεί όταν κάποιος κάνει κάτι λάθος, κάνει το άτομο να πιστεύει ότι υπάρχει λόγος για τον πόνο και την μιζέρια του.
Αν αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπιστούν και διαχειριστούν, είναι εύκολο να συνεχιστούν στην ενήλικη ζωή και να εκδηλωθούν ως ψυχοσύνθεση θύματος. Ένα άτομο που σκέφτεται ως θύμα, θα κατηγορήσει τους άλλους για την κατάσταση, αντί να αντιμετωπίσει την αίσθηση ντροπής και ενοχής που του θυμίζει την περασμένη τραυματική εμπειρία του παρελθόντος.
Ένα άτομο που παρουσιάζει ψυχοσύνθεση θύματος συχνά παθιάζεται με την δικαιοσύνη και την ηθική. Γενικά, πιστεύει ότι τα καλά πράγματα που γίνονται τα αξίζει και ότι τα άσχημα συμβαίνουν επειδή κάποιος άλλος είναι σκληρός, απερίσκεπτος ή άδικος. Είναι πολύ δύσκολο για ένα τέτοιο άτομο να αναλάβει την ευθύνη για το δικό του μέρος του προβλήματος, επειδή αυτό μπορεί να το κάνει ευάλωτο σε οδυνηρά συναισθήματα ντροπής, ενοχής ή φόβου απόρριψης για το λάθος του. Παρόλο που η συμπεριφορά ενός τέτοιου ατόμου μπορεί να μας φανεί παράλογα εγωιστική ή ναρκισσιστική, είναι σημαντικό να έχουμε υπ΄όψιν μας ότι στην πραγματικότητα αποτελεί μια ατυχής και μη υγιής αντίδραση στον τραυματικό πόνο και όχι απαραίτητα μια έμφυτη αλαζονεία.
Η ψυχοσύνθεση του θύματος μπορεί να παραλύσει κάποιο άτομο και να το αποτρέπει από την λήψη λογικών αποφάσεων. Το άτομο αυτό δεν καθορίζει τον τρόπο επίλυσης ενός θέματος, αλλά οι διαμάχες ή τα προβλήματα μπορεί να οδηγήσουν γρήγορα σε κατηγορίες ευθύνης, που γενικά δεν βοηθούν κανέναν.
Η θεραπεία για ένα άτομο που εγκλωβίζεται στην ψυχοσύνθεση θύματος θα πρέπει αρχικά να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση των επικείμενων συναισθημάτων ντροπής, ενοχής και χαμηλής αυτοπεποίθησης, ώστε να αναγνωριστεί το πρόβλημα. Μετά η θεραπεία αφορά την αποδοχή υπευθυνότητας για τις προσωπικές πράξεις και συναισθήματα καθώς και τις προσπάθειες για δράση παρά για ορισμό ευθύνης στους άλλους.
Γεια σας!
Παρατηρω τελευταια τον εαυτο μου κ διαπιστωσα κατι που με τρομαξε αρκετα. Εχω μια συμπεριφορα θυματοποιημενη, γενικα καταλαβα οτι καταβαθος μου αρεσει να ειμαι το θυμα ή να φαίνομαι θυμα και γενικα να φέρομαι σαν θυμα χωρις όμως να κλαίγομαι, το κανω με ενα τροπο τόσο υπογειο, ύπουλο και αθορυβο που αν δεν ειχα αρχισει να παρατηρω τα συναισθηματα μου δεν θα το καταλαβαινα. Π.χ οταν με αδικει καποιος με τη συμπεριφορα του κ μου χρεωνει πραγματα (κυριως συμβαινει με τους γνωστους μου) δεν ατιδρω όσο δυναμικα θα επρεπε ωστε να υπερασπιστω τον εαυτο μου, γενικα εχω μια παθητικη συμπεριφορα κ περιμενω απο τον αλλον να το καταλαβει μονος του. Το προβλημα ειναι οτι εκεινη τη στιγμη ψιλοευχαριστιεμαι που εχει βγαλει λαθος συμπερασματα για μενα, ακομη περισσοτερο οταν ξερω οτι αργοτερα θα καταλαβει οτι εκανε λαθος, μου φερθηκε ασχημα, αδικα, αχαριστα κ.τ.λ. θα ηθελα να μου πειτε απο που μπορει να προερχεται κ πως μπορω να το δουλεψω, αν υπαρχει καποιος τροπος δηλαδη να το αντιμετωπισω?
Σας Ευχαριστω πολυ!
ΟΜΑΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Αγαπητή φίλη,
Ο ρόλος του "θύματος" έχει τα δικά του δευτερογενή πλεονεκτήματα και συχνά κρύβει μια ιδιαίτερα ισχυρή μορφή επιθετικότητας και χειρισμού των άλλων. Οι ψευδο-απελπισμένοι εκβιάζουν προνόμοια, ιδιαίτερη μέριμνα και χαριστική μεταχείριση, που δύσκολα είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν. Μπορεί επίσης να δείχνουν υπερυποχωρητική συμπεριφορά, πράγμα που τους κάνει τελικά να νιώθουν ότι οι άλλοι τους εκμεταλλεύονται και ενισχύει τη μέθοδο "εγώ ο καημένος" για την εξασφάλιση προσοχής και βοήθειας.
Εάν κάποιο άτομο υποφέρει από χαμηλή αυτοπεποίθηση, τότε είναι πιθανό να χαρακτηρίζεται και από «την ψυχοσύνθεση του θύματος – θυματοποίηση (victim mentality)». Ο όρος αναφέρεται γενικά σε κάποιο άτομο που αποφεύγει την προσωπική υπευθυνότητα ή τα αρνητικά συναισθήματα, κατηγορώντας τους άλλους.
Το ψυχολογικό ταξίδι ενός ατόμου επιρρεπή στην θυματοποιημένη σκέψη, είναι περίπλοκο και ίσως ξεκινά από την παιδική ηλικία. Κάποια άτομα που έχουν αρκετά επικριτικούς και κακοποιητικούς γονείς αναπτύσσουν ισχυρά συναισθήματα ντροπής και ενοχής στην ζωή τους. Τα αίτια της θυματοποιημένης σκέψης μπορεί να είναι τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν και η αντίδραση του ατόμου, η αρνητική σκέψη, η επικριτική στάση των άλλων, η πίστη στην μοίρα και την προσωπική υπευθυνότητα και τα θρησκευτικά πιστεύω. Η πίστη ότι ο Θεός είναι υπεύθυνος για όλα και ότι τιμωρεί όταν κάποιος κάνει κάτι λάθος, κάνει το άτομο να πιστεύει ότι υπάρχει λόγος για τον πόνο και την μιζέρια του.
Αν αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπιστούν και διαχειριστούν, είναι εύκολο να συνεχιστούν στην ενήλικη ζωή και να εκδηλωθούν ως ψυχοσύνθεση θύματος. Ένα άτομο που σκέφτεται ως θύμα, θα κατηγορήσει τους άλλους για την κατάσταση, αντί να αντιμετωπίσει την αίσθηση ντροπής και ενοχής που του θυμίζει την περασμένη τραυματική εμπειρία του παρελθόντος.
Ένα άτομο που παρουσιάζει ψυχοσύνθεση θύματος συχνά παθιάζεται με την δικαιοσύνη και την ηθική. Γενικά, πιστεύει ότι τα καλά πράγματα που γίνονται τα αξίζει και ότι τα άσχημα συμβαίνουν επειδή κάποιος άλλος είναι σκληρός, απερίσκεπτος ή άδικος. Είναι πολύ δύσκολο για ένα τέτοιο άτομο να αναλάβει την ευθύνη για το δικό του μέρος του προβλήματος, επειδή αυτό μπορεί να το κάνει ευάλωτο σε οδυνηρά συναισθήματα ντροπής, ενοχής ή φόβου απόρριψης για το λάθος του. Παρόλο που η συμπεριφορά ενός τέτοιου ατόμου μπορεί να μας φανεί παράλογα εγωιστική ή ναρκισσιστική, είναι σημαντικό να έχουμε υπ΄όψιν μας ότι στην πραγματικότητα αποτελεί μια ατυχής και μη υγιής αντίδραση στον τραυματικό πόνο και όχι απαραίτητα μια έμφυτη αλαζονεία.
Η ψυχοσύνθεση του θύματος μπορεί να παραλύσει κάποιο άτομο και να το αποτρέπει από την λήψη λογικών αποφάσεων. Το άτομο αυτό δεν καθορίζει τον τρόπο επίλυσης ενός θέματος, αλλά οι διαμάχες ή τα προβλήματα μπορεί να οδηγήσουν γρήγορα σε κατηγορίες ευθύνης, που γενικά δεν βοηθούν κανέναν.
Η θεραπεία για ένα άτομο που εγκλωβίζεται στην ψυχοσύνθεση θύματος θα πρέπει αρχικά να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση των επικείμενων συναισθημάτων ντροπής, ενοχής και χαμηλής αυτοπεποίθησης, ώστε να αναγνωριστεί το πρόβλημα. Μετά η θεραπεία αφορά την αποδοχή υπευθυνότητας για τις προσωπικές πράξεις και συναισθήματα καθώς και τις προσπάθειες για δράση παρά για ορισμό ευθύνης στους άλλους.
Να είσαι καλά.
